A FALA da LINGUA c6f6n

Son tres a variantes dialectais dos plurais de palabras rematadas en N. A norma oficial recomenda o uso escrito de -NS proprio do bloque occidental.

As formas neutras dos demostrativos poden facerse con E- ou con I-. A normativa galega actual optou polas formas que empezan con I-

Unha expresión NON DAR FEITO (ou "non dar" + "falado, dito, escoitado, visto", etc...), e outro do característico xeito de falar d@s galeg@s. De feito, incluso os galegos casteláns-falantes odoitan incorporar esta perífrase -castelanizada, eso si- de xeito habitual a súa fala, por exemplo: "No doy hecho este trabajo"

O portugués, o húngaro, e o galego son os únicos idiomas que utilizan o infinitivo conxugado na súas respectivas linguas. Trátase dun trazo enriquecedor que fornece ao noso idioma de moitos matices na nosa fala

En galego, cando na fala unha palabra REMATA en vogal (especialmente se esta remata en "-e") e a seguinte EMPEZA en vogal, A PRIMEIRA VOGAL NON SE PRONUNCIA, FUSIONÁNDOSE ÁMBALAS DÚAS PALABRAS. É o fenómeno coñecido como sinalefa, e é un trazo moi característico do galego

Iste audio pescuda sobre a orixe e procedencia dos nosos apelidos

Inicialmente fálase do topónimo Oira, moi relacionada co topónimo de Ourense, pero o principal diste audio é de fonética: normalmente a cada letra da escritura correspóndelle un son distinto, pero non sempre, pois moitas veces, cando na fala galega aparecen dúas vogais contigüas, na fala non pronunciamos as dúas, senón outro son

Relativo ao significado e a orixe de Monforte de Lemo, onde vivía a tribo celta dos Lemavos

Referente a orixe e significado da antiga cidade de Tui, xa raiando coa actual fronteira con Portugal

Verbo da orixe e posibel significado do Ferrol, que seica nunca foi, cama din, San Ferrol

Relativo a orixe e posibel significado do nome da Coruña

Sobre a orixe do nome de Vigo, a que é hoxe a cidade con máis poboación de Galiza

Relativo ao nome e á orixe da cidade do Lérez que, niste caso, semella bastante transparente: PONTE + VEDRA ( = vella), ou sexa, PONTE VELLA

Ademáis das onomatopeias, o galego ten un xeito ben particular de denominar as voces dos animais: os gatos miañas, as pitas cacarexan, as vacas brúan, etc...

Niste capítulo de Ben falado trátase da orixe e máis o significado do nome de LUGO

Aínda que en moitos lugares de Galicia se adoita dicir "con nós" ou "con nosoutros", recoméndase recuperar o uso (por outra parte aínda vivo en moitos outros lugares de Galicia) dos tradicionais CONNOSCO e CONVOSCO

O programa Ben falado, de Xesús Ferro Ruibal, continúa a tratar as normas da correcta colocación dos pronomes átonos na lingua galega

Un dos rasgos máis característicos do galego é complexidade e riqueza dos seus pronomes átonos. Unha axeitada utilización dos mesmos é fundamental para un galego de calidade

Na parte sudoriental de galiza, nomeadamente en Ourense, sempre se utilizan os demostrativos en masculino con i-, ou sexa, ISTE-ISE-AQUIL; contra o adoptado como normativo con e-. Esto no quita de que esteamos antes variantes autóctonas e perfectamente lexítimas do galego na fala

En torno á orixe do topónimo de Mondoñedo e de cómo "se moveu" da súa localización orixinal en foz. Tamén se recolle a voz do seu poeta máis sobranceiro: Álvaro Cunqueiro