Güler Misin Ağlar Mısın 5q502y

Kaçıngan insanların arada gösterdikleri ve sunmayı vaad ettikleri renkli ve ne kadar harika bir ilişki yaşayacağınıza dair o olan ümit fakirin ekmeği durumuna kapılıp kalıyorsanız bu bölüm sizin için. Belki de artık yaraları hayaliyle büyütmeme vaktidir , Kalben’in şarkısında dinlediğimiz üzere 🌼 ve kendimiz için bir yatak, bir oda ve bir ev isteme vaktidir dilediğimiz gibi.

Cesare Pavese’nin yazdığı gibi sadece kendimize bağlı olmayan şeyleri ciddiye almamalı mıyız? Yoksa olmama ihtimalini göğüsleyip yas tutma becerimize mi güvenmeliyiz? Gerçekten seneler sonra birine sevdiği rengi sormanın ağır gelmeyip bilakis neşe verdiği flört halimdeki duygu durumumu sizler için irdeliyor herkese tatlı flörtler diliyorum 🌼💕❤️😘🥳

Merhaba, bu bölümde yorum kisvesi altında sınırınızı aşan eleştirel yaklaşımları işliyorum tabiki de kendi yaşanmışlığım üzerinden. Kapak fotoğrafını kullanmama izin veren canım hocam divandaki terapist hesabına teşekkür en büyük borcum. İyi dinlemeler.

Bu bölüm başarısızlık korkusunun beni soktuğu depresyondan ve uykularımı kaçırmasından bahsediyorum. Bir Göksel şarkısında dendiği gibi: Gemilerini kaldırmış gidiyor hayat ve ben sahildeyim. Kaçırmış olma telaşı içindeyim. Varsa benzer hisleriniz bölüme bekleriz 👆🏼

Merhaba, bu bölümde ben olamadığım bir terapi odasından ayrılırken hissettiğim suçluluk hissini yıllar sonra irdeliyorum.

Sizi dert etmeleri gelip giden bir insanla karşılaştıysanız siz de bölüme tık tık. Gelip giden bir insana verdiğim ayarı bu bölümde sizle paylaşıyorum. İnceldiği yerden kopmasını bekleme, ipi kes ipi. Kapak fotoğrafı için diesem5 hesabına içten teşekkürlerimle 🌼

Bu bölümde sevilmeye layık değilim, yetersizim ve değersizim diye direten kusurululuk inancının bana yaptırdıklarını anlatıyorum. Tek kusurumuz, kusurlu olduğumuza inanmak olabilir mi?

Küçük Cansu’yu yuvada ziyaret ettiğim bir günü sizinle paylaşıyorum. Bilimsel ismi şema ekolünde yaşantısal çalışma olan bu ziyarete siz de katılmak isterseniz tık tık 🌼

“Ah hafıza, huzurumun baş düşmanı!” Cümlelerini yazan Cervantes’ e hak vererek, Gestapo bir anne tarafından büyütülmüş olduğumun gerçeği ile yüzleşmemin hikayesini sizle paylaşıyorum. İyi dinlemeler!

Hayatımın zorlandığım dönemlerinde depreşen temizlik takıntımı aslında kaçıntımı bu bölümde sizle paylaşıyorum.

Aldatıldınız ve ardından bende eksik olan neydi ki? Diğerinde fazla olan, daha iyi olan ne diye düşünüp şöyle bir kendinize baktınız mı hiç? Kendisine bu şekilde bakmış, terapi odasına taşımış, üzerine çok konuşmuş biri olarak bu bölümü yapmayı kendime hak gördüm, çok da iyi oldu iyi dinlemeler!

Bir insan sizi tek bir lafınıza istinaden küçümseyip karara varıyorsa, daha beterini kendine yapıyordur zaten. İnsan söz konusu olunca ceteris paribus deyip tek bir etmene bakıp yargılayamazsınız çünkü diğer etmenler sabit değildir, insan iktisattaki arz talep eğrisine ya da fen deneylerine benzemez çünkü. Evet bu bölümde diplomatik bir lady tarafından tek bir sözüme, hatama (!) istinaden küçümsenmemin hikayesini mod terapisinden aldığım ilhamla anlatıyorum.

Bu bölümde defalarca duyduğum çok cesursun çok açık sözlüsün cümlelerinden yola çıkarak eskiden hiç de böyle olmadığımı, ailemdeki otorite figürüne ve diğerlerine benim de asla karşı çıkamadığımı, hatta bu şekilde babasına karşı çıkamadığı için ilkokul 4. sınıftan ailesinin isteğiyle regl olması sebebiyle alınan anneannemi anlatıyorum. Bir kere de olsa hayır ben okula gitmek isteyebiliyorum deseydi nasıl bir hayatı olurdu diye düşünmeden duramıyorum. Söz gümüşse sükut altın değildir, sükut otoriteleri besleyen bir kanaldır sadece.

Hiç birini kovalayıp, birini sizi sevmeye ikna etmeye çabaladınız mı? Bir sıcak bir soğuk yapan o nadide kişinin uydusu olduysanız siz de bir yerlerde , bu bölüm bizim için, hadi buluşalım!

Sevilmek için mükemmel olmak gerektiğine inandım yıllarca, bir bardak suyu haketmek için kilometrelerce koşması ve harika koşması gerektiğine inanan biri gibi sevilmek için çok çaba harcamış olmak ve en iyi olmak gerektiğine inandım. Oysa sevgiye de tıpkı sevgi gibi insan olduğum için hakkım ve ihtiyacım var. Son günlerde karşılaştığım bir olayla bu inancımı yeniden sorgulamamı sizlere açıyorum.

Takip ettiğim bazı kadınların paylaşımlarının beni rahatsız ettiği ve neden rahatsız oluyorum acaba benim onlar gibi porno endüstrisinin dayattığı türden memem olmadığı için mi diye düşünürken izlediğim bir filmle, berraklaşan fikirlerimi sizle paylaşıyorum bu bölümde.

İnsan tanımadığı birini sevebilir mi ? Olsa olsa merak edebilir ancak. Denemeler (Montaigne) kitabından aklımda böyle kalmış bu cümle. Artık psikoloji biliminde bir adı var bu sevmelerin: Şema kimyası.

Okulun ilk gününde arkadaşlık üzerine yaşadıklarım ve akabinde düşündüklerimi döküyorum.

Bu bölümde kimselere çaktırmadan yaşadığım ezeli kankam sosyal anksiyetemden bahsediyorum. Hepimizin birazcık kankasıymış zaten öyle dedi.

Bu bölümde kendimde olan; başaramam , beceremem, aptalım inancımı sizle paylaşıyorum.