Trending Misterio
iVoox
Descargar app Subir
iVoox Podcast & radio
Descargar app gratis
Dragón
OSD 12T3: De Aire Fredo

OSD 12T3: De Aire Fredo 1n629

8/4/2022 · 01:08:55
0
32
Dragón

Descripción de OSD 12T3: De Aire Fredo 1z4i4i

Sintonía d’inicio—-----Sesame Street----------Tokyo Ska Paradise Orchestra (3:19) Buen día, bienvenidas a O Suenio d’o Dragón, un programa de Radio La Granja feito de raso en aragonés. Dende o vico de San José, en Zaragoza Ciudat Prisión, en o 102.1 d’a FM, empecipiamos!!!! Jimmies dreams-----------------------Crumbsuckers (3:12) Hue, de fundo, sonará o disco Rings of steel------------Die Krupps (1995) Per lo que fa a las cancions que van sonando sueltas, si quiers, puetz consultar tanto lo conteniu d'o programa como la mosica que voi metendo en a ficha que amaneixe en Ivoox de conchunta con o podcast. Asinas, lo puetz escuitar quan quieras y, mesmo, participar en o programa...Cómo? Pus clamando a o programa en directo a nueu siet seis trenta y seis uitanta y ueito novanta y quatro; nueu siet seis tres seis ueito ueito nueu quatro Tamién, ninviando un mensache a o guasap almadeta osdd seis ueito nueu novanta y ueito zero seis vinte y siet; almadeta seis ueito nueu nueu ueito zero seis dos siet. Y, mesmo, por correu electronico, osueniododragon roba gmail.com, tot chunto y en minusclas; u si lo prefieres, en a pachina d'o mesmo nombre de Radio Patio Facebook. Ah, ya has plegau, qué bien. A la fin, tu tamién has abandonau Planeta *Babuino...posa-te y mete-te comoda, aquí yes entre amigas. She is Rock’n’Roll—----------------------The Zatopeks (1:52) Y suco de zarcillera alto, licor de moras d'o espacio exterior abaixo...seguimos charrando Billy, D. Ramón Sender, tú y yo. Charramos tamién d'o libro que escribió, El bandido adolescente. Esta ignorada obra de Sender estió editada en orichen en l'anyo 1965 en a editorial Destino, y re-editada en tape tova, y correchida en as suyas erratas, quatro anyos mas tarde. La edición de Clave ye basada tenendo en cuenta estas dos edicions y corriche qualques aspectos ortograficos y gramaticals pa adequar-la a las normas actuals d'a Real Academia. Lo prelogo de Savater ye quitau d'a suya ponencia «Lo puesto de Sender» en as chornadas de dito congreso y que tenió puesto en Uesca en 1995. Una lectura deliciosa y necesaria pa conoixer la obra d'un d'os millors prosistas aragoneses d'o sieglo pasau. La incursión de Ramón J. Sender en a novela d'o Ueste ye modelica per la suya forma d'aconseguir a traviés d'una sabia modestia d'estilo la maxima achilidat eficaz en a narración. (Fernando Savater) Y, en estas yeranos las 4, a la calor d'o fuego y d'una buena conversación, quan, de rapiconté, amaneixió un nuevo convidau, alto y esgalichau y con un extranyo brilo en a mirada; s'amanó tritolando a la chicota foguera que hebanos feito y pidió permiso pa calentar-se. -No sé, no sé, mormostió entre dients lo Kid, no me fío d'estes malditos gringos... Pero D. Ramón le fació un foricón chunto a lo fuego y le ofrió un vaso de licor pa fer-le dentrar en calor, mientres que lo desconoixiu, agradeixiu y aconortau, empecipió a contar: -Me digo Howard Phillips Lovecrat y sí, lo mío choven amigo, soi lo que beluns clamarían un gringo, orichinal de Providence, Rhode Island, veigo que les intriga la mía tiritiera y escaldafríos y, si son intresaus, les contaré una historia que explica lo perqué d'este fredo hibernal que, dende fa un tiempo, acotola lo mío ser; atentos, perque asinas estió como me la contoron... H. P. LOVECRAFT: AIRE FREDO Me piden que explique per qué temo las corrients d'aire fredo, per qué tortulo mas que atros en dentrar en una cambra freda y pareixe como si sentise ansias y repulsión quan lo fresco aire a lo fer-se de nueit empecipia a eslizar-se entre la calurosa atmosfera d'un afable día agorrenco. Seguntes beluns, reacciono frent a lo fredo como atros lo fan frent a las pudors, impresión esta que no negaré. Lo que feré ye referir lo caso mas horripilant que m'ha succediu, pa que vustés chudguen en conseqüencia si constituye u no una razonada explicación d'esta peculiaridat mía. Ye una entivocación creyer que la horror s'asocia intrincadament con a foscor, lo silencio y la solitut. Yo me die de bocadientz con ell en plena tarde, en pleno trachín d'a gran urbe y enmeyo d'o estrapalucio propio d'una espatracada y modesta pensión, en companyía d'una prosaica ama y dos fornius hombres. En a primavera de 1923 heba aconseguiu un treballo pro monotono y mal remunerau en una revista d'a ciudat de Nueva York; y veyendo-me imposibilitau de pagar un substancioso loguero, empecipié a mudar-me d'una pensión barata a unatra en busca d'una cambra que reunise las qualidatz d'una cierta limpieza, un mueblario que podese pasar y un pre lo mas razonable posible. Luego comprebé que no quedaba mas remeyo que triar entre solucions malas, pero dimpués de bell tiempo recalé en una casa situada en a carrera Catorce Ueste que me desagradó pro menos que las atras en que m'heba alochau dica alavez. Lo puesto en qüestión yera una mansión de piedra royisca de quatro pisos, que debeba calendar de finals d'o decenio de 1840,y proveyida de mármol y obra de marquetería que lo suyo robinyoso y escoloriu esplendor yera muestra d'a exquisita opulencia que habió de tener en atras epocas. En as cambras, amplias y de teito alto, empapeladas con o pior gusto y ridiclament adornadas con artesonau de cheso, i heba una persistent olor a humedat y a dubdosa cocina. Pero los suelos yeran limpios, la ropa de leito podeba pasar y l'augua calient tasament se tallaba u enfriaba, de traza que plegué a considerar-lo como un puesto quan menos able pa hibernar dica lo día en que podese tornar realment a vivir. L’ama, una maltraciada y quasi barbuda muller espanyola apellidada Herrero, no m’importunaba con diciendas ni se queixaba quan deixaba encendida la luz dica altas horas en o recibidor d'o mío tercer piso; y los míos companyers de pensión yeran tant pacificos y poco comunicativos como deseyaría, tipos toscos, espanyols en a suya mayoría, tasament con o menor grau d'educación. Nomás l’estrandalo d'os autos que cerculaban per la carrera constituyiba una autentica molestia. Levaría allí unas tres semanas quan se produció lo primer extranyo incident. Una nueit, a ixo d'as ueito, sintié como si cayesen gotas en o suelo y de rapiconté advirtié que levaba un rato alentando l'acre olor caracteristica d'o almoniaco. Dimpués de chitar una mirada a lo mío arredol, veyié que lo teito yera humido y gotiaba; la humedat procedeba, per lo que pareix, d'un anglo d'a frontera que daba a la carrera. Deseyoso de tallar-la en o suyo orichen, m'endrecé precipitadament a la planta baixa pa dir-le a l’ama, qui m'aseguró que lo problema se solucionaría a l'inte. - Lo doctor Muñoz - dició en voz alta mientres correba escaleras alto debant de yo -, ha habiu de redamar bell producto quimico. Ye masiau enfermo pa cudiar d'ell mesmo - cada día que pasa ye mas enfermo -, pero no quiere que dengún le atienda. Tiene una malotía muito extranya. Tot lo día se lo pasa prenendo banyos d'una olor la mar de raro y no puede excitar-se ni acalorar-se. Lo mesmo se fa la limpieza; la suya chicota cambra ye plena de redomas y de maquinas, y no exerce de medico. Pero en atros tiempos estió famoso – lo mío pai sintió charrar d'ell en Barcelona -, y no fa muito le curó a lo fontanero un brazo que s'heba feriu en un accident. Nunca sale. Tot lo mas se le veye de vegada en quan en a terraza, y lo mío fillo Esteban le leva a la cambra lo minchar, la ropa limpia, las medicinas y los preparaus quimicos. Dios mío, cal veyer la sale de almoniaco que gasta ixe hombre pa estar siempre fresco! Mrs. Herrero desapareixió per lo hueco d'a escalera endrezau ta lo quarto piso, y yo torné a la mía cambra. L’almoniaco deixó d’esgotaciar y, mientres replegaba lo que se i heba abocau y ubriba la finestra pa que dentrase aire, sintié alto los arguellaus trangos de l’ama. Nunca heba sentiu charrar a lo doctor Muñoz, a excepción de bells sons que pareixeban mas bien propios d'un motor de benzina. Lo suyo caminar yera calmo y tasament perceptible. Per uns intes m’enquirí qué extranya dolencia podeba tener aquell hombre, y si la suya terne negativa a qualsequier auxilio provenient de l'exterior no sería sino lo resultau d'una extravagancia sin alazet aparent. I hai, se m'ocurrió pensar, un tremendo pathos en o estau d'aquellas personas que en bell momento d'a suya vida han ocupau una posición alta y posteriorment la han perdiu. Tal vegada no i habría nunca conoixiu nunca a lo doctor Muñoz, de no haber estau per l'ataque a lo corazón que de rapiconté sufrié un maitín mientres escribiba en a mía cambra. Los medicos m'heban advertiu d'o periglo que correba si me sobreveniban tals s, y sabeba que no i heba tiempo que perder. Asinas pues, recordando lo que l’ama heba dito sobre los cudiaus ampraus per aquell enfermo a l'obrero feriu, m'arrocegué como podié dica lo piso superior y clamé feblement a la puerta chusto dencima d'a mía. Los míos trucos estioron contestaus en buen anglés per una extranya voz, situada a bella distancia a la dreita d'a puerta, que preguntó quál yera lo mío nombre y l'obchecto d'a mía visita; aclarius totz dos puntos, s'ubrió la puerta contigua a la quala yo heba clamau. Un bufo d'aire fredo salió a recibir-me a traza de saludo, y encara que yera un d'ixes días calurosos de finals de chunyo, me metié a tiritiar a lo trespasar lo branquil d'una amplia estancia, que la suya elegant y fachendosa decoración me sorprendió en tant esfargallau y morguero cado. Un leito plegable desempenyaba agora lo suyo diurno papel de sofá, y los muebles de caoba, luxosas cortinas, antigos quadros y trasanyaus aparadors feban pensar mas en lo estudio d'un sinyor de buena crianza que en a cambra d'una casa de huespedes. Podié veyer que lo recibidor que i heba dencima d'o mío – la "chicota cambra" plena de redomas y maquinas a la quala s'heba referiu Mrs. Herrero - no yera sino lo laboratorio d'o doctor, y que la prencipal cambra yera la espaiosa pieza contigua a este que los suyos confortables nichos y amplio quarto de banyo le permitiban amagar totz los aparadors y enuyosos enchenios utilitarios. Lo doctor Muñoz, no culliba dubda, yera tot un caballero culto y refinau. La figura que teneba debant de yo yera d'estatura baixa pero extraordinariament bien proporcionada, y levaba un trache un tanto formal d'excelent corte. Una cara de nobles faccions, d'expresión firme encara que no arrogant, adornada per una retallada barba de color grisa metalica, y uns antiquaus antiojos que protecheban uns foscos y grans uellos coronando una nariz aliguenca, conferiban un toque moriego a una fisonomía per o de demás predominant celtibrica. L'abundant y bien tallau pelo, que yera preba de puntuals visitas a lo barbero, yera partiu con gracia per una raya dencima d'o suyo respectable frent. Lo suyo aspecto cheneral sucheriba una intelichencia difuera de lo corrient y una crianza y educación excelent. Manimenos, en veyer a lo doctor Muñoz enmeyo d'aquell churro d'aire fredo, experimenté una repugnancia que cosa en o suyo aspecto pareixeba chustificar. Nomás la palidez d'a suya tez y la extrema frialdat d'o suyo tauto podrían haber proporcionau un alazet fisico pa semellant sensación, y mesmo totz dos defectos yeran excusables tenendo en cuenta la malotía que padeixeba aquell hombre. La mía desagradable impresión podió tamién deber-se a aquell extranyo fredo, pus no teneba cosa de normal en tant caluroso día, y l'anormal suscita siempre aversión, desconfianza y espanto. Pero la repugnancia rebló luego paso a l'iración, pus los extraordinarios dotes d'aquell singular medico se metioron a lo punto de manifiesto tot y con aquellas cheladas y tremolosas mans per las qualas pareixeba no circular sangre. Le estió pro una mirada pa saber lo que me pasaba, estando los suyos auxilios d'una manya machistral. A lo tiempo, me tranquilizaba con una voz finament modulada, encara que estranyament ponchuda y manca de tot timbre, decindo-me que ell yera lo mas implacable enemigo d'a muerte, y que heba gastau la suya fortuna personal y perdiu a totz los suyos amigos per dedicar-se tota la suya vida a extranyos experimentz pa trobar la forma d'aturar y extirpar la muerte. Bella mica de benevolent fanatismo pareixeba advertir-se en aquell hombre, mientres seguiba charrando en un ton quasi charraire a lo mesmo tiempo que m’auscultaba lo peito y mesclaba las drogas que heba pillau d'a chicota cambra destinada a laboratorio dica aconseguir la dosis debida. Evidentment, la companyía d'un hombre educau habió de pareixer-le una rara novedat en aquell miserable antro, ye per ixo que se lanzase a charrar mas de lo acostumbrau a medida que remeraba tiempos millors. Frío-------------------------Visión Túnel (4:40) La suya voz, encara que bella cosa rara, teneba a lo menos un efecto sedant; y ni sisquiera podié percibir la suya respiración mientres las fluidas frases saliban con exquisito esmero d'a suya boca. Tractó de distrayer-me d'as mías preocupacions charrando-me d'as suyas teorías y experimentos, y recuerdo con qué tiento m'aconsoló sobre lo mío frachil corazón insistindo que la voluntat y la consciencia son mas fuertes que la vida organica mesma. Deciba que si aconseguiba mantener-se saludable y en buen estau lo cuerpo, se podeba, per medio d'o esforzamiento scientifico d'a voluntat y la consciencia, conservar una especie de vida nerviosa, qualsequiera que estasen los grieus defectos, disminucions u mesmo ausencias d’organos especificos que se sufrisen. Bell día, me dició meyo en chanza, m'amostraría cómo vivir -, u, a lo menos, levar una cierta existencia conscient - sin corazón! Per la suya parte, sufriba d'una serie de dolencias que le obligaban a seguir un rechimen muito estricto, que incluyiba la necesidat d'estar exposau constantment a lo fredo. Qualsequier aumento apreciable d'a temperatura podeba, caso de porlongar-se, afectar-le fatalment; y heba aconseguiu mantener lo fredo que reinaba en a suya estancia - d'uns 11 a 12 graus - gracias a un sistema absorbent d'enfriamiento per almoniaco, que las suyas bombas yeran accionadas per lo motor de benzina que con tanta freqüencia sentiba dende la mía cambra situada chusto debaixo. Recuperau de l'ataque en un tiempo extraordinariament breu, salié d'aquell puesto chelau convertiu en fervient disciplo y devoto d'o chenial recluyiu. A partir d'ixe día, le facié freqüents visitas siempre con l'abrigo puesto. Le escuitaba atentament mientres charraba de secretas investigacions y resultaus quasi esgarrifosas, y un esterizo s'apoderó de yo en examinar los singulars y sorprendents volumens antigos que s'aliniaban en os aparadors d'a suya biblioteca. He d'anyadir que me trobaba ya quasi completament curau d'a mía dolencia, gracias a los suyos encertaus remeyos. Per lo que pareix, lo doctor Muñoz no feba de menos los esconchuros d'os medievalistas, pus creyeba que aquellas formulas cripticas conteneban raros estimulos psicolochicos que bien podrían tener efectos indicibles sobre la substancia d'un sistema nervioso en o qual ya no se dasen pulsacions organicas. M'impresionó granment lo que me contó d'o viello doctor Torres, de Valencia, con qui realizó los suyos primers experimentz y que le atendió a ell en o curso d'a grieu malotía que padeixió 18 anyos dezaga, y d'a quala procedeban los suyos actuals trestornos, a lo poco tiempo de salvar a lo suyo colega, l’anciano medico sucumbió victima d'a gran tensión nerviosa a que se veyió sozmetiu, pus lo doctor Muñoz me mormostió clarament a lo sentiu - encara que no con detalle - que los metodos de curación emplegaus heban estau de tot punto excepcionals, con terapeuticas que no serían segurament d'o gusto d'os galenos de cunyo tradicional y conservador. A medida que transcorreban las semanas, observé con dolor que l'aspecto fisico d'o mío amigo iba desmillorando-se, lenta pero irreversiblement, tal como m'heba dito Mrs. Herrero. S'intensificó lo livido aspecto d'o suyo carácter, la suya voz se fació mas poncha y indistinta, los suyos movimientos musculars perdeban coordinación de día en día y lo suyo celebro y voluntat desplegaban menos flexibilidat y iniciativa. Lo doctor Muñoz pareixeba dar-se perfecta cuenta de tant lamentable empioramiento, y poco a poco la suya expresión y conversación fueron adquirindo un matiz d'horrible ironía que me fació recobrar bella mica d'a indefinida repugnancia que experimenté en conoixer-le. Lo doctor Muñoz adquirió con o tiempo extranyos concietos, aficionando-se a las especias exoticas y a l’encienso echipcio, dica lo punto que la suya cambra se chupió d'una olor semellant a lo d'a fuesa d'un faraón enronau en a Val d'os Reis. A lo mesmo tiempo, la suya necesidat d'aire fredo estió en aumento, y, con o mío aduya, enampló los conductos d’almoniaco d'a suya cambra y transformó las bombas y sistemas d'alimentación d'a maquina de refricheración dica aconseguir que la temperatura descendiora a un punto entre un y quatro graus, y, finalment, mesmo a dos baixo zero; lo quarto de banyo y lo laboratorio conservaban una temperatura bella cosa mas alta, a fin que l'augua no se chelase y podesen dar-se los procesos quimicos. Lo huespede que habitaba en a cambra contigua se queixó de l'aire glacial que se filtraba a traviés d'a puerta de comunicación, asinas que habié d'aduyar a lo doctor a meter uns pretos cortinaches pa solucionar lo problema. Una especie de creixent horror, desmesurau y morboso, pareixió apoderar-se d'ell. No cesaba de charrar d'a muerte, pero estallaba en sordas risas quan, en le curso d'a conversación, s'aludiba con suma delicadeza a cosetas como los preparativos pa l'enrueno u los funerals. Con o tiempo, lo doctor acabó convertindo-se en una desconcertant y dica desagradable companyía. Pero, en a mía gratitut per haber-me curau, no podeba abandonar-le en mans d'os extranyos que le rodiaban, asinas que tenié buen cudiau de limpiar la suya cambra y atender-le en as suyas necesidatz cutianas, embutiu en un grueso gambeto que me merqué especialment pa tal fin. Asinasmesmo, le feba lo grueso d'as suyas compras, encara que no saliba d'o mío estupor debant de beluns d'os articlos que m'encargaba mercar en as farmacias y almagazenes de productos quimicos. Una creixent y indefinible atmosfera de panico pareixeba desprender-se d'a suya estancia. La casa entera, como ya he dito, despediba una olor a humedat; pero la olor d'as cambras d'o doctor Muñoz yera encara pior, y, manimenos las especias, l’encienso y l'acre, perfume d'os productos quimicos d'os agora incesants banyos - que insistiba en prener sin aduya beluna -, comprendié que aquella olor heba d'alzar relación con a suya malotía, y m'estericé en pensar como podría estar. Mrs. Herrero se presinaba cada vegada que se cruciaba con ell, y finalment l'abandonó per entero en as mías mans, no deixando sisquiera que lo suyo fillo Esteban seguise fendo-le los mandaus. Quan yo le sucheriba la conveniencia de gritar a unatro medico, lo pacient amontaba en o maximo estau de colera que pareixeba atrivir-se a aconseguir. Temeba sin dubda l'efecto fisico d'una violenta emoción, pero la suya voluntat y corache creixeban en cuenta de minguar, negando-se a ficar-se en o leito. La cansera d'os primers días d'a suya malotía dio paso a un retorno d'o suyo vehement animo, dica lo punto que pareixeba desafiar a chilos a lo demonio d'a muerte tot y que correse lo risgo que lo tradicional enemigo s'apoderase d'ell. Deixó practicament de minchar, bella cosa que curiosament siempre dio la impresión d'estar una formalidat en ell, y nomás la enerchía mental que le restaba pareixeba librar-le d'o colapso definitivo. Adquirió lo costumbre d'escribir largos documentos, que siellaba con cudiau y empliba d'instruccions pa que a la suya muerte los remitiora yo a los suyos destinatarios. Estes yeran en a suya mayoría d'as Indias Occidentals, pero entre ells se trobaba un medico francés famoso en unatro tiempo y a lo qual agora se daba per muerto, y d'o qual se deciban las cosetas mas increyibles. Pero lo que facié en realidat, estió cremar totz los documentos antes de ninviar-los u ubrir-los. L'aspecto y la voz d'o doctor Muñoz se tornoron absolutament espantosos y la suya presencia quasi insoportable. Un día de setiembre, una inasperada mirada suscitó una crisi alfereciera en un hombre que heba veniu a reparar la lampa electrica d'a suya mesa de treballo, ataque este d'o qual se recuperó gracias a las indicacions d'o doctor mientres se manteneba luen d'a suya vista. Aquell hombre, sorprendentment, heba viviu las horrors d'a gran guerra sin sufrir semellant sensación de terror. Un día, a meyaus d'octubre, sobrevenió la horror d'as horrors de forma pasmosament repentina. Una nueit, a ixo d'as once, se trencó la bomba d'a maquina de refricheración, per lo que pasadas tres horas resultó imposible mantener lo proceso d'enfriamiento d'o almoniaco. Lo doctor Muñoz me gritó dando trucos en o suelo, y yo facié lo imposible per repara l'avería, mientres lo mío vecino no cesaba de lanzar imprecacions en una voz tant exanime y horripilantment ponchuda que sobrexe tota posible descripción. Los míos esfuerzos d'aficionau, pero, resultoron inutils; y quan a lo cabo d'un rato me presenté con un mecanico d'un garache nocturno cercano, comprebamos que cosa podeba fer-se dica lo maitín siguient, pus feba falta un nuevo pistón. La rabia y lo panico d'o moribundo armitanyo adquirioron proporcions grotescas, dando la impresión de que ise a crebar-se lo que quedaba d'o suyo debilitau fisico, dica que en un momento dau un esbrunce le obligó a levar-se las mans a los uellos y precepitar-se enta l’escusau. Salió d'allí a retantas con o rostro fuertement embendau y ya no torné a veyer los suyos uellos. Lo fredo reinant en a estancia empecipió a disminuyir de forma farto apreciable y a ixo d'as cinco d'o maitín lo doctor se retiró a lo quarto de banyo, a lo mesmo tiempo que m'encargaba le procurase tot lo chelo que podese aconseguir en as botigas y cafeterías ubiertas entre la nueit. Cada vegada que tornaba de bella d'as mías desalentadoras correrías y deixaba lo botín debant d'a puerta zarrada d'o banyo, podeba sentir un incansable chapurqueo adintro y una voz ronca que chilaba "Mas! Mas!". Finalment, amaneixió un caluroso día, y las botigas fueron ubrindo una dimpués d'unatra. Le pidié a Esteban que m'aduyase en a busqueda d'o chelo mientres yo m'encargaba d'aconseguir lo pistón. Pero, seguindo las ordens d'a suya mai, lo mesache se negó en redondo. En zaguera instancia, afirmé los servicios d'un chandro d'aspecto zarrioso a qui trobé en a cantonada d'a Uitena Avenida, a fin que le puyase a lo pacient chelo d'una chicota botiga en que le presenté, entre que yo m'entregaba con a mayor dilichencia a la fayena de trobar un pistón pa la bomba y aconseguir los servicios d'uns obrers competents que lo instalasen. La fayena pareixeba interminable, y quasi plegué a amontar tant en colera como lo mío armitanyo vecino en veyer cómo transcorreban las horas indo d'aquí pa allá sin aliento y sin incherir alimento belún, dimpués de muito telefonar en vano y ir d'un costau a unatro en metro y automobil. Serían las dotze quan muito luen d'o centro trobé un magacén de repuestos an teneban lo que buscaba, y aproximadament hora y meya dimpués plegaba a la pensión con l'instrumental necesario y dos fornius y avezaus mecanicos. Heba feito tot lo que yera en a mía man, y nomás me quedaba asperar que plegase a tiempo. Manimenos, una indicible terror m'heba precediu. La casa yera totalment escatenada, y per alto de l'incesant charremanga d'as atemorizadas voces podié sentir a un hombre que rezaba con profunda voz de baixo. Bella cosa diabolico flotaba en l'ambient, y los huespedes pasaban las cuentas d'os suyos rosarios en plegar dica ells la olor que saliba per debaixo d'a atrancada puerta d'o doctor. Per lo que pareix, lo tipo que i heba logau salió precipitadament dando histericos otiuius poco dimpués de tornar d'o suyo segundo viache en busca de chelo: talment se debese tot a un exceso de curiosidat. En a aventada fuyida no podió, pro, zarrar la puerta dimpués d'ell; pero lo cierto ye que yera zarrada y, a lo que pareixeba, dende l'interior. Adintro no se sentiba lo menor rudio, fueras d'un indefinible goteo lento y espeso. Dimpués de consultar breument con Mrs. Herrero y los obrers, manimenos lo espanto que me teneba acotolau, opiné que lo millor sería forzar la puerta; pero l’ama trobó lo modo de fer chirar la clau dende l'exterior servindo-se d'un traste d’arambre. Con anterioridat, hebanos ubierto las puertas d'a resta d'as cambras d'aquell ala de l'edificio, y unatro tanto faciemos con totas las finestras. Contino, y protechidas las narices con mocadors, penetramos tremolando d'espanto en a fedenta cambra d'o doctor que, orientada a lo meyodía, abrasaba con o caluroso sol de primeras horas d'a tarde. Una especie de rastro fosco y viscoso levaba dende la puerta ubierta d'o quarto de banyo a la puerta d’o recibidor, y dende aquí a lo escritorio, an s'heba formau una horrible baseta. Dencima d'a mesa i heba un troz de papel, parramaquiau a lapiz per una rebuyant y ciega man, terriblement tacau, tamién, per lo que pareix, per las mesmas zarpas que trazoron precipitadament las zagueras parolas. Lo rastro levaba dica lo sofá en an finalizaba inexplicablement. Lo que i heba, u i habió, en o sofá ye bella cosa que no puedo ni m'atrivo a decir aquí. Pero esto ye lo que, enmeyo d'un esterizo cheneral, deszifré d'o chumoso y embadurnau papel, antes de quitar un misto y pretar-le fuego dica quedar nomás una purna, lo que aconsiguié deszifrar aterrorizau mientres l’ama y los dos mecanicos saliban disparaus d'aquell infernal puesto enta la comisaría mas proxima pa farfallar las suyas incoherents historias. Las asquerosas parolas resultaban poco menos que increyibles en aquella amarillenca luz solar, con o taparache d'os autos y cambions que puyaban tumultuosament d'a abigarrada Carrera Catorce..., pero he de confesar que en aquell momento creyié lo que deciban. Si las creigo agora ye bella cosa que sincerament ignoro. I hai cosetas sobre las qualas ye millor no especular, y tot lo que puedo decir ye que no o lo mas minimo la olor a almoniaco y que me siento eslanguir debant d'una corrient d'aire excesivament fredo. - Ha plegau lo final - rezaban aquells pudencos calamacos -. No queda chelo... L'hombre ha lanzau una mirada y ha saliu correndo. La calor aumenta per momentos, y los teixius no pueden resistir. M'imachino que lo sabe... lo que dicié sobre la voluntat, los niérvols y la conservación d'o cuerpo una vegada que han deixau de funcionar los organos. Como teoría yera buena, pero no podeba tener-se indefinidament. No conté con o deterioro gradual. Lo doctor Torres lo sabeba, pero murió d'a impresión. No estió capaz de ar lo que habió de fer: habió d'introducir-me en un puesto extranyo y fosco, quan fació caso a lo que le pediba en a mía carta, y aconsiguió curar-me. Los organos no tornoron a funcionar. Heba de fer-se a la mía traza - conservación artificial - pus, comprende?, yo feneixié ta part d'alavez, fa ya deciueito anyos. Cuánto Frío Hace en Saturno!------------Doctor Deseo (4:58) Y, ya pa ir acabando, un poquet d’o vocabulario de hue y lo d'os zaguers chueves, que no nos dio tiempo... Zarzaparrila: zarcillera mugriento/a: morguero/a, zaforoso/a, bafuroso/a, ronyoso/a. apocado/a: apocau/ada,mantudo/a, apoqueixiu/ida, jamanzo/a, contreito/a, aplanau/ada, pocón/ona, pocalma, pocansia, entreculliu/ida, aglariau/ada, cosona. Vagabundear: camanduliar, dingolondanguiar, fer o perro Enfurecerse: arrabatar-se. Haz: faixo, brazau, camatón. Fragua: forga. Devorar: abalar, trasquir, cracar. florido/a: ramiau/ada, ramiato/a. burlón/ona: chancero/a, chuzón/ona, burlonot, buflaire. Trino: grolleo. Destrozo: estricallo, estroza, estrueza, esferra, fricasera. Gesticular: aparatar, fer momos, barafundiar. (hacer señas) zenyar. Susto: espanto, estreta, esparpallazo. Avalancha:lurte, lit, liz, espetón, chorripatizo. Tiritar: tortular, titiritiar, tritolar de bruces: de bocadientz, de morros, a ficamorro, de grapas destartalado/a: espatracau/ada, esfargallau/ada, esganguillau/ada, desaliñado/a: maltraciau/ada, astruguizo/a, estrucio/a, zaforas, zaracas, bardaxas, esfargallau/ada, baldragas santiguarse: presinar-se, santiguar-se, santebigar-se, fer fe espasmo: esbrunce, rampazo precipitado/a: aventau/ada, acilitrompau/ada, rebatoso/a hediondo/a: fedién/enta, pudenco/a, pudidor/era Y, por agora, iste ha estau o suenio de hue. Ya sabes que, si t'ha feito goyo, t'aspero o proximo chueves as seis y meya en Radio La Granja, en o 102.1 d'a FM. Entremistanto, nos veyemos en os suenios, nos ascuitamos en la Radio. Salut y emparo mutuo!!!! Isolation----------------------Die Krupps (3:43) 6w4z15

Comentarios de OSD 12T3: De Aire Fredo 573x13

Este programa no acepta comentarios anónimos. ¡Regístrate para comentar!